In the Spirit of South African Jazz ... (from 70's up to present day)

.Εκπομπή στο WeirdFishesRadio (3 Απριλίου 2016), που ανέβηκε στο mixcloud.
.

Tracklist:
01. Isililo - Sakhile
02. Emakhaya - Spirits Rejoice
03. Jo Ju Ja - Lionel Pillay
04. Night Express - Black Disco
05. Harari - The Beaters
06. Lament - Pops Mohamed
07. Ebhofolo - Zim Ngqawana
08. George & I - Winston "Mankunku" Ngozi
09. Celebration - Bheki Mseleku
10. Unhome - Hugh Masekela
11. Indonsa Kusa - Nduduzo Makhathini
12. Thokozile Queen Mother - Tumi Mogorosi
13. Tembisa (The People) - Andile Yenana
14. Hajj (The Journey) - Abdullah Ibrahim

" ... It is also important to acknowledge the development of jazz in South Africa as a direct result of World War II. After World War II many South Africans (black, white, and colored) who enlisted to assist, entertain, and raise funds for the Allies in Egypt and Europe came back to South Africa with brass/wind instruments.  As it turned out, World War II was critical in transforming the instruments used by South Africans to make their music, no longer did they play on string instruments, most in fact opted for the use of brass/wind instruments. (Muller, 2007, p. 1066).... "  από εδώ

Στην μνήμη του Getatchew Mekuria: 14 Μαρτίου 1935 – 4 Απριλίου 2016

        

Ο σπουδαίος Αιθίοπας σαξοφωνίστας Getatchew Mekuria απεβίωσε χθες, 4 Απριλίου 2016, σε ηλικία 81 ετών,  μετά από μια μουσική καριέρα 68 χρόνων.

Γεννημένος στην ύπαιθρο της Αιθιοπίας ασχολήθηκε με την μουσική από πολύ μικρός, αρχικά παίζοντας παραδοσιακά όργανα όπως krar & masenqo. 

Στα 13 του θα στραφεί στο σαξόφωνο, θα μετακομίσει στην Αντίς Αμπέμπα και πολύ σύντομα θα γίνει μέλος της Φιλαρμονικής του Δήμου (1949). 

Λίγα χρόνια αργότερα (1955) θα ενταχθεί στο δυναμικό της "Haile Selassie Orchestra", της ορχήστρας του "Haile Selassie I Theatre", και το 1965 θα γίνει μέλος της περίφημης "Police Orchestra".

Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τo "Shellela", ένα είδος παραδοσιακής φωνητικής μουσικής που τραγουδιέται από τους πολεμιστές πριν από την μάχη, αποδίδοντας (ή μεταγράφοντας) το σε ορχηστρική μορφή και καταγράφοντας το 1970 το άλμπουμ "Negus of Ethiopian Sax".

Καθ' όλη την περίοδο της λεγόμενης "χρυσής εποχής" θα δουλέψει με τις μεγαλύτερες ορχήστρες και τραγουδιστές της χώρας, όπως για παράδειγμα με τον περίφημο Alemayehu Eschete.

Το 2004, και μετά το ενδιαφέρον για την Αιθιοπική μουσική που προκάλεσε η κυκλοφορία της γνωστής σειράς "Éthiopiques" θα ξεκινήσει μια μακρόχρονη συνεργασία με την avant-garde/punk μπάντα The Ex, κυκλοφορώντας 2 άλμπουμ και παίζοντας μαζί τους σε πάνω από 100 συναυλίες.
.

"Ολόκληρη η ζωή του ήταν η μουσική. Με το μοναδικό ήχο και την προσέγγισή του, αφήνει πίσω μια αιώνια πηγή έμπνευσης. Θα μας λείψει ". Κάπως έτσι κλείνει η ανάρτηση από την ιστοσελίδα των Ex, από όπου μάθαμε για τον θάνατο του  και την οποία αναδημοσιεύω παρακάτω:
_____________

        

             
                  GETATCHEW MEKURIA : 14 MARCH 1935 – 4 APRIL 2016

Getatchew passed away today at the age of 81 after a musical career of 68 years. He was a truly unique saxophone player. Born in the countryside of Ethiopia, he heard the saxophone on the radio at the age of 13 and went to Addis Abeba straight away. He wanted to play saxophone! And soon after that he got himself into the Municipality Band. Later he played in the Haile Selassie Orchestras, the National Theatre Orchestra and more.

Since 2004 he played regularly with The Ex. It was his choice after hearing us at one of our festivals. He recognized something in our music which reminded him of the early groups he was in, like the Fetan Band (Speed Band). He loved playing with us and for us it was also an incredible experience. He was always totally himself, full-on intense and dedicated. We played more than 100 concerts and made two beautiful albums together.

The last few years his health was not very good. He couldn't really go on tour anymore. As a kind of farewell concert for his fans, we organised a big event in the National Theatre in Addis Abeba. He got lots of attention and respect that night: 1500 people in the audience, three TV stations and a legendary concert. Getatchew was playing while sitting on a chair, but his playing was stronger than ever.

His whole life was music. With his unique sound and approach he leaves behind an eternal inspiration!
We will miss him.
.

The Ex & Friends

----------------------------
     

Πορτογαλία & Αγκόλα 1975 - 2015: Τι συμβαίνει άραγε? Δύο βιβλία και ένα mix

Και ενώ το "μεταμνημονιακό" καμάρι της Ε.Ε. διέρχεται σοβαρής πολιτικής κρίσης, 40 χρόνια μετά την ανακήρυξη της Αγκόλα ως ανεξάρτητου κράτους (μια μέρα σαν εχθές - 11 Νοε. 1975) η σημερινή Πορτογαλία - αυτή η πάλαι ποτέ κραταιά αποικιακή δύναμη - έχει καταστεί πλέον μια οικονομική αποικία (χρέους) της τέως υπερπόντιας επαρχίας της.

Στο "Os Donos Angolanos de Portugal" οι Jorge Costa, João Teixeira Lopes & Francisco Louçã, περιγράφουν, μεταξύ άλλων, τον ιστό των συμφερόντων και των εταιρικών σχέσεων μεταξύ της Αγκόλα και της πορτογαλικής πολιτικής και επιχειρηματικής ελίτ, κάνοντας μια εξαντλητική έρευνα για αυτό το πλέγμα των συμμαχιών. Επικεντρώνοντας στο σήμερα, σε μια εποχή που η Πορτογαλία βιώνει μια κατάσταση οικονομικής και χρηματοπιστωτικής κρίσης, εστιάζουν ιδιαίτερα στα συμφέροντα της Αγκόλα στην χώρα - τα οποία κατέχουν πλέον σημαντικές θέσεις στον τραπεζικό σύστημα, στους τομείς των τηλεπικοινωνιών, της ενέργειας και των μέσων ενημέρωσης - αναδεικνύοντας παράλληλα και το πως όλο αυτό το πλέγμα (οικονομικών συμφερόντων) λειτουργεί ως ένα είδος "σανίδας σωτηρίας" για το σύστημα, ή ακόμα για ξέπλυμα χρήματος στην Αγκόλα.

Από την άλλη, το "Angola: The Political Economy of a Petro-diamond State (From Afro-Stalinism to Petro-Diamond Capitalism)" του Tony Hodges, παρά το γεγονός ότι γράφτηκε το 2001 και έτσι δεν υπάρχουν σύγχρονες αναφορές τόσο για τις σχέσεις Αγκόλα- Πορτογαλίας όσο και για τον το σημαντικό ρόλο που διαδραματίζει τώρα η Κίνα, αποτελεί μια συνοπτική αλλά και διεξοδική εισαγωγή στην οικονομία της χώρας. Μια ραγδαία αναπτυσσόμενη οικονομία ήδη από τις αρχές του 1990, τότε που το κυβερνών κόμμα - μετά από έναν εμφύλιο που χαρακτηρίστηκε σαν το "Βιετνάμ της Αφρικής" και σχεδόν 20 χρόνια "κρατικού σοσιαλισμού" - υιοθέτησε ένα μοντέλο "αχαλίνωτου καπιταλισμού", στηριζόμενο σε μια μικρή ελίτ που συσσωρεύει τεράστιες περιουσίες από την εκμετάλλευση των διαμαντιών και των κοιτασμάτων πετρελαίου. 

Για την ώρα θα πάμε πίσω στον χρόνο, τότε που ο αγώνας για την απελευθέρωση της Αγκόλα εμφορείτο από άλλα οράματα, και στην ανάδυση αυτής  της νέας αστικής-λαϊκής μουσικής στην τότε Πορτογαλική αποικία, που γεννήθηκε στις εργατικές συνοικίες και παραγκουπόλεις της Lυanda και άνθησε ως τα πρώτα χρόνια της ανεξαρτησίας της.   Επιφυλασσόμενος να επανέλθω στο θέμα  με μια διεξοδικότερη ανάρτηση...

Radio Angola by Nicky Vour on Mixcloud

Δύο προσφυγοπούλες ...

Aziza Brahim

Lagi - Refugee (lyrics):

Ever since I arrived in this world

I have lived as a refugee
Despite moving to the North
I have remained a refugee.
Living in a haimas (tent)
worn-out by time
the haimas a witness of my sensibility and faith.
Look how many souls desire
to finally meet again the eyes that await them.
Here they are in Ivory Coast,
they are refugees.
Every year we see it in Sudan,
a nation of refugees.
In any town of Palestine
here they are refugees.
The troubles are repeated in Mali,
they are refugees.
And the people
here they are, injured,
in Argelia, as refugees.
And the Saharawi resist
today in Argelia,
refugees.

         


Hannah Arendt     The Origins of Totalitarianism
(απόσπασμα από το Κεφάλαιο εννέα: Η παρακμή του έθνους - κράτους και το τέλος των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Μετάφραση: Κοκκίνης Παναγιώτης)

" ... Αν και όλοι φαίνεται να συμφωνούν ότι η δεινή θέση των ανθρώπων αυτών συνίσταται ακριβώς στην απώλεια των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, κανείς δεν φαίνεται να γνωρίζει ποια δικαιώματα έχασαν όταν έχασαν αυτά τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Η πρώτη απώλεια που υπέστησαν οι «χωρίς δικαιώματα» ήταν η απώλεια των σπιτιών τους, και αυτό σήμαινε την απώλεια του συνόλου του κοινωνικού πλέγματος στο οποίο γεννήθηκαν και στον οποίο εγκαθίδρυσαν για τον εαυτό τους μια ξεχωριστή θέση στον κόσμο... Ξαφνικά, δεν υπήρχε καμία θέση στη γη όπου οι μετανάστες θα μπορούσαν να πάνε χωρίς τους αυστηρότερους περιορισμούς, καμία χώρα όπου θα μπορούσαν να αφομοιωθούν, κανένα έδαφος όπου θα μπορούσαν να βρουν μια νέα δική τους κοινότητα...
... Η δεύτερη απώλεια που υπέστησαν οι «χωρίς δικαιώματα» ήταν η απώλεια της προστασίας της κυβέρνησης, και αυτό δεν σήμαινε μόνο την απώλεια του νομικού καθεστώτος στην δική τους χώρα, αλλά σε όλες τις χώρες. Οι Συνθήκες της αμοιβαιότητας και των διεθνών συμφωνιών έχουν υφάνει ένα ιστό γύρω από τη γη που καθιστά δυνατή για τον πολίτη της κάθε χώρας να φέρει το νομικό καθεστώς του μαζί του ανεξάρτητα από το πού πηγαίνει ... όποιος δεν το κατέχει πλέον βρίσκει τον εαυτό του έξω από την νομιμότητα συνολικά... "

Kuumba-Toudie Heath: Kawaida

Το LP "Kawaida" είναι ένα από εκείνα τα χαρακτηριστικά Jazz άλμπουμ της Αμερικάνικης ιστορίας στα οποία αποτυπώνονται  οι Αφροκεντρικές αναζητήσεις του δεύτερου μισού της δεκαετίας του 60 (σημαντικό κομμάτι της ΑφροΑμερικάνικης περιπέτειας -μουσικής και όχι μόνο), αλλά και αποτελεί τον προάγγελο -τρόπον τινά- της "post Coltrane" ή Spiritual Jazz περιόδου (βλέπε Strata East, Black Jazz κλπ)

Ο δίσκος, που ηχογραφήθηκε τον Δεκέμβριο του 1969, πρωτοεκδόθηκε το 1970 από την O'Be rec.("πειραματική" μάλλον εταιρεία, χωρίς κάποια άλλη κυκλοφορία), και πιστώνεται στον Kuumba Toudie Heath (πρόκειται για τον "κρουστό" Albert Heath). Θα μπορούσε όμως να αποδοθεί και στον ανιψιό του, και γιο του σαξοφωνίστα Jimmy Heath, τον James Mtume, (συμμετέχουν και οι δύο στο άλμπουμ), μιας και αυτός υπογράφει τις 4 από τις 5 συνθέσεις.

Εκτός από την οικογένεια Heath, η "line up" αυτής της "συνεδρίας" συμπληρώνεται από τον Herbie Hancock, τον μπασίστα Buster Williams (από το μετά-BlueNote σεξτέτο του Herbie), τον Don Cherry, τον κρουστό Ed Blackwell και τον φλαουτίστα Billy Boner.

Εδώ, όλοι οι μουσικοί (με εξαίρεση τον Blackwell) έχουν υιοθετήσει και ένα Swahili όνομα, παραπέμποντας μας έτσι στο πνεύμα του όλου εγχειρήματος.

Albert "Toudie" Heath as Kuumba - Drums / Buster Williams as Mchezaji – Bass / Don Cherry as Msafari – Trumpet / Mtume - Conga, Drums / Herbie Hancock as Mwandisi – Piano / Jimmy Heath as Tayari - Tenor & Soprano Saxphone, arranger / Ed Blackwell – Percussion / Billy Bonner as Fundi - Flute & Percussion

Ο τίτλος του δίσκου είναι μια άμεση αναφορά στην φιλοσοφία του ακτιβιστή και συγγραφέα Maulana Karenga, μια θεωρία που (χωρίς να έχω κάποια ιδιαίτερη γνώση επί του θέματος) αναφέρεται στην πολιτιστική κληρονομιά ως θεμελιώδη πηγή της ταυτότητας των λαών. Kawaida είναι μάλλον ένας διαρκής διάλογος με τις Αφρικανικές κουλτούρες , με δεδομένη τη μεγάλη "ποικιλία" των πολιτισμών, αναζητώντας απαντήσεις στα ζητήματα της ανθρώπινης κοινότητας....

Για όσους ενδιαφέρονται να σημειώσω μόνο πως το άλμπουμ έχει επανεκδοθεί και κάτω από το όνομα  των Herbie Hancock & Don Cherry, με διαφορετικό όμως tracklist.