Πορτογαλία και Αγκόλα (1975 - 2015). Δύο βιβλία και ένα mix.

Και ενώ το "μεταμνημονιακό" καμάρι της Ε.Ε. διέρχεται σοβαρής πολιτικής κρίσης, 40 χρόνια μετά την ανακήρυξη της Αγκόλα ως ανεξάρτητου κράτους (μια μέρα σαν εχθές - 11 Νοε. 1975) η σημερινή Πορτογαλία - αυτή η πάλαι ποτέ κραταιά αποικιακή δύναμη - έχει καταστεί πλέον μια οικονομική αποικία (χρέους) της τέως υπερπόντιας επαρχίας της.

Στο "Os Donos Angolanos de Portugal" οι Jorge Costa, João Teixeira Lopes & Francisco Louçã, περιγράφουν, μεταξύ άλλων, τον ιστό των συμφερόντων και των εταιρικών σχέσεων μεταξύ της Αγκόλα και της πορτογαλικής πολιτικής και επιχειρηματικής ελίτ, κάνοντας μια εξαντλητική έρευνα για αυτό το πλέγμα των συμμαχιών. Επικεντρώνοντας στο σήμερα, σε μια εποχή που η Πορτογαλία βιώνει μια κατάσταση οικονομικής και χρηματοπιστωτικής κρίσης, εστιάζουν ιδιαίτερα στα συμφέροντα της Αγκόλα στην χώρα - τα οποία κατέχουν πλέον σημαντικές θέσεις στον τραπεζικό σύστημα, στους τομείς των τηλεπικοινωνιών, της ενέργειας και των μέσων ενημέρωσης - αναδεικνύοντας παράλληλα και το πως όλο αυτό το πλέγμα (οικονομικών συμφερόντων) λειτουργεί ως ένα είδος "σανίδας σωτηρίας" για το σύστημα, ή ακόμα για ξέπλυμα χρήματος στην Αγκόλα.

Από την άλλη, το "Angola: The Political Economy of a Petro-diamond State (From Afro-Stalinism to Petro-Diamond Capitalism)" του Tony Hodges, παρά το γεγονός ότι γράφτηκε το 2001 και έτσι δεν υπάρχουν σύγχρονες αναφορές τόσο για τις σχέσεις Αγκόλα- Πορτογαλίας όσο και για τον το σημαντικό ρόλο που διαδραματίζει τώρα η Κίνα, αποτελεί μια συνοπτική αλλά και διεξοδική εισαγωγή στην οικονομία της χώρας. Μια ραγδαία αναπτυσσόμενη οικονομία ήδη από τις αρχές του 1990, τότε που το κυβερνών κόμμα - μετά από έναν εμφύλιο που χαρακτηρίστηκε σαν το "Βιετνάμ της Αφρικής" και σχεδόν 20 χρόνια "κρατικού σοσιαλισμού" - υιοθέτησε ένα μοντέλο "αχαλίνωτου καπιταλισμού", στηριζόμενο σε μια μικρή ελίτ που συσσωρεύει τεράστιες περιουσίες από την εκμετάλλευση των διαμαντιών και των κοιτασμάτων πετρελαίου. 

Για την ώρα θα πάμε πίσω στον χρόνο, τότε που ο αγώνας για την απελευθέρωση της Αγκόλα εμφορείτο από άλλα οράματα, και στην ανάδυση αυτής  της νέας αστικής-λαϊκής μουσικής στην τότε Πορτογαλική αποικία, που γεννήθηκε στις εργατικές συνοικίες και παραγκουπόλεις της Lυanda και άνθησε ως τα πρώτα χρόνια της ανεξαρτησίας της.   Επιφυλασσόμενος να επανέλθω στο θέμα  με μια διεξοδικότερη ανάρτηση...

Radio Angola by Nicky Vour on Mixcloud

Δύο προσφυγοπούλες ...

Aziza Brahim

Lagi - Refugee (lyrics):

Ever since I arrived in this world

I have lived as a refugee
Despite moving to the North
I have remained a refugee.
Living in a haimas (tent)
worn-out by time
the haimas a witness of my sensibility and faith.
Look how many souls desire
to finally meet again the eyes that await them.
Here they are in Ivory Coast,
they are refugees.
Every year we see it in Sudan,
a nation of refugees.
In any town of Palestine
here they are refugees.
The troubles are repeated in Mali,
they are refugees.
And the people
here they are, injured,
in Argelia, as refugees.
And the Saharawi resist
today in Argelia,
refugees.

         


Hannah Arendt     The Origins of Totalitarianism
(απόσπασμα από το Κεφάλαιο εννέα: Η παρακμή του έθνους - κράτους και το τέλος των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Μετάφραση: Κοκκίνης Παναγιώτης)

" ... Αν και όλοι φαίνεται να συμφωνούν ότι η δεινή θέση των ανθρώπων αυτών συνίσταται ακριβώς στην απώλεια των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, κανείς δεν φαίνεται να γνωρίζει ποια δικαιώματα έχασαν όταν έχασαν αυτά τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Η πρώτη απώλεια που υπέστησαν οι «χωρίς δικαιώματα» ήταν η απώλεια των σπιτιών τους, και αυτό σήμαινε την απώλεια του συνόλου του κοινωνικού πλέγματος στο οποίο γεννήθηκαν και στον οποίο εγκαθίδρυσαν για τον εαυτό τους μια ξεχωριστή θέση στον κόσμο... Ξαφνικά, δεν υπήρχε καμία θέση στη γη όπου οι μετανάστες θα μπορούσαν να πάνε χωρίς τους αυστηρότερους περιορισμούς, καμία χώρα όπου θα μπορούσαν να αφομοιωθούν, κανένα έδαφος όπου θα μπορούσαν να βρουν μια νέα δική τους κοινότητα...
... Η δεύτερη απώλεια που υπέστησαν οι «χωρίς δικαιώματα» ήταν η απώλεια της προστασίας της κυβέρνησης, και αυτό δεν σήμαινε μόνο την απώλεια του νομικού καθεστώτος στην δική τους χώρα, αλλά σε όλες τις χώρες. Οι Συνθήκες της αμοιβαιότητας και των διεθνών συμφωνιών έχουν υφάνει ένα ιστό γύρω από τη γη που καθιστά δυνατή για τον πολίτη της κάθε χώρας να φέρει το νομικό καθεστώς του μαζί του ανεξάρτητα από το πού πηγαίνει ... όποιος δεν το κατέχει πλέον βρίσκει τον εαυτό του έξω από την νομιμότητα συνολικά... "

Kuumba-Toudie Heath: Kawaida

Το LP "Kawaida" είναι ένα από εκείνα τα χαρακτηριστικά Jazz άλμπουμ της Αμερικάνικης ιστορίας στα οποία αποτυπώνονται  οι Αφροκεντρικές αναζητήσεις του δεύτερου μισού της δεκαετίας του 60 (σημαντικό κομμάτι της ΑφροΑμερικάνικης περιπέτειας -μουσικής και όχι μόνο), αλλά και αποτελεί τον προάγγελο -τρόπον τινά- της "post Coltrane" ή Spiritual Jazz περιόδου (βλέπε Strata East, Black Jazz κλπ)

Ο δίσκος, που ηχογραφήθηκε τον Δεκέμβριο του 1969, πρωτοεκδόθηκε το 1970 από την O'Be rec.("πειραματική" μάλλον εταιρεία, χωρίς κάποια άλλη κυκλοφορία), και πιστώνεται στον Kuumba Toudie Heath (πρόκειται για τον "κρουστό" Albert Heath). Θα μπορούσε όμως να αποδοθεί και στον ανιψιό του, και γιο του σαξοφωνίστα Jimmy Heath, τον James Mtume, (συμμετέχουν και οι δύο στο άλμπουμ), μιας και αυτός υπογράφει τις 4 από τις 5 συνθέσεις.

Εκτός από την οικογένεια Heath, η "line up" αυτής της "συνεδρίας" συμπληρώνεται από τον Herbie Hancock, τον μπασίστα Buster Williams (από το μετά-BlueNote σεξτέτο του Herbie), τον Don Cherry, τον κρουστό Ed Blackwell και τον φλαουτίστα Billy Boner.

Εδώ, όλοι οι μουσικοί (με εξαίρεση τον Blackwell) έχουν υιοθετήσει και ένα Swahili όνομα, παραπέμποντας μας έτσι στο πνεύμα του όλου εγχειρήματος.

Albert "Toudie" Heath as Kuumba - Drums / Buster Williams as Mchezaji – Bass / Don Cherry as Msafari – Trumpet / Mtume - Conga, Drums / Herbie Hancock as Mwandisi – Piano / Jimmy Heath as Tayari - Tenor & Soprano Saxphone, arranger / Ed Blackwell – Percussion / Billy Bonner as Fundi - Flute & Percussion

Ο τίτλος του δίσκου είναι μια άμεση αναφορά στην φιλοσοφία του ακτιβιστή και συγγραφέα Maulana Karenga, μια θεωρία που (χωρίς να έχω κάποια ιδιαίτερη γνώση επί του θέματος) αναφέρεται στην πολιτιστική κληρονομιά ως θεμελιώδη πηγή της ταυτότητας των λαών. Kawaida είναι μάλλον ένας διαρκής διάλογος με τις Αφρικανικές κουλτούρες , με δεδομένη τη μεγάλη "ποικιλία" των πολιτισμών, αναζητώντας απαντήσεις στα ζητήματα της ανθρώπινης κοινότητας....

Για όσους ενδιαφέρονται να σημειώσω μόνο πως το άλμπουμ έχει επανεκδοθεί και κάτω από το όνομα  των Herbie Hancock & Don Cherry, με διαφορετικό όμως tracklist.

Congolese - mini mix

                       Καλό Καλοκαιράκι  (λέμε τώρα)!
    Επειδή: Υπάρχουν ασχήμιες, υπάρχουν και Ομορφιές ...

Congolese - mini mix by Nicky Vour on Mixcloud

Seun Kuti, Αρκάς & Sacred Economics - ή αλλιώς: "κάποια βραδιά στο ΔουΝουΤου"

" ... Όταν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) πιέζει κυβερνήσεις να ιδιωτικοποιήσουν τις κοινωφελείς υπηρεσίες και να περικόψουν τις δαπάνες, εξωθεί την μετατροπή κοινωνικού κεφαλαίου σε χρήμα.

Για αυτό τον λόγο, στην Αμερική, τόσο οι Δημοκράτες όσο και οι Ρεπουμπλικάνοι επιθυμούν εξίσου το «άνοιγμα νέων αγορών», «την επιβολή των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας», και ούτω καθεξής. Αυτός είναι και ο λόγος που οτιδήποτε ανήκει στα κοινά και δεν είναι διαθέσιμο προς εκμετάλλευση, όπως το πετρέλαιο στο Καταφύγιο Άγριων Ζώων της Αλάσκα, οι τοπικές οικονομίες παραγωγής τροφίμων που προστατεύονται από δασμολόγιο ή οι προστατευόμενες περιοχές της Αφρικής, πρέπει να υπομένει διαρκείς πιέσεις από πολιτικούς, επιχειρήσεις ή λαθροκυνηγούς ...

... Η οικονομική κρίση που αντιμετωπίζουμε σήμερα οφείλεται κατά πολύ στο γεγονός ότι δεν έχει μείνει σχεδόν κανένα κοινωνικό, πολιτιστικό, φυσικό και πνευματικό κεφάλαιο για να μετατραπεί σε χρήμα. Αιώνες σχεδόν συνεχούς δημιουργίας χρήματος μας έχουν αφήσει τόσο φτωχούς σε πόρους που δεν μας έχει μείνει τίποτα άλλο να πουλήσουμε. Τα δάση μας έχουν καταστραφεί ανεπιστρεπτί, τα εδάφη μας έχουν εξαντληθεί και τα υλικά τους έχουν μεταφερθεί από τη βροχή στη θάλασσα, οι ψαρότοποι έχουν υπεραλιευτεί και η ανανεωτική ικανότητα της γης να ανακυκλώνει τα απόβλητά μας έχει κορεστεί. Ο πολιτιστικός θησαυρός των τραγουδιών και των παραμυθιών μας, των φωτογραφιών και των εικόνων, έχει λεηλατηθεί και δεσμευθεί από τα πνευματικά δικαιώματα. Κάθε έξυπνη φράση που μπορείτε να σκεφτείτε είναι ήδη σλόγκαν...

... Ένας αρχαίος κινεζικός μύθος μας βοηθάει να καταλάβουμε αυτό που συμβαίνει. Λέει πως υπήρξε ένα τέρας, που ονομαζόταν tao tei, το οποίο είχε καταληφθεί από μια ακόρεστη όρεξη. Έφαγε κάθε πλάσμα γύρω του, ακόμη και την ίδια τη γη, αλλά συνέχισε να πεινάει. Έτσι, στράφηκε τελικά στον εαυτό του, τρώγοντας τα χέρια του, τα πόδια του και τον κορμό του, αφήνοντας μόνον το κεφάλι του.

Ένα κεφάλι δεν μπορεί να ζήσει χωρίς το σώμα. Το οικονομικό κεφάλαιο, αντιμέτωπο με την εξάντληση της μη εκχρηματισμένης επικράτειας του κοινού πλούτου που καταναλώνει, έχει αρχίσει να καταβροχθίζει το σώμα του: τη βιομηχανική οικονομία που υποτίθεται ότι υπηρετεί. Αν το εισόδημα από την παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών δεν επαρκεί για να εξυπηρετήσει το χρέος, τότε οι πιστωτές κατάσχουν περιουσιακά στοιχεία. Αυτό είναι που έχει συμβεί τόσο στην αμερικανική οικονομία όσο και παγκοσμίως. Τα ενυπόθηκα δάνεια, για παράδειγμα, αντιπροσώπευαν αρχικά τον δρόμο για να αποκτήσει κάποιος τη δική του κατοικία, καθαρή και απαλλαγμένη βάρους, ξεκινώντας με ένα 20 τοις εκατό της καθαρής εμπορικής αξίας του ακινήτου. Σήμερα λίγοι τολμούν να ονειρευτούν ότι κάποτε θα ξεπληρώσουν το στεγαστικό τους δάνειο και αρκούνται μόνο στην ατελείωτη αναχρηματοδότησή του, πληρώνοντας νοίκι στην ουσία για το σπίτι τους στην τράπεζα. Σε παγκόσμιο επίπεδο, οι χώρες του Τρίτου Κόσμου βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση, καθώς αναγκάζονται να ξεπουλήσουν τον εθνικό τους πλούτο και να διαλύσουν τις κρατικές κοινωνικές υπηρεσίες στο πλαίσιο προγραμμάτων λιτότητας που τους επιβάλλει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ). Όπως ακριβώς όλος ο παραγωγικός σας μόχθος, όπως ίσως αισθάνεστε, είναι στην υπηρεσία της εξόφλησης των χρεών σας, έτσι και ολόκληρη η οικονομία αυτών των κρατών είναι προσανατολισμένη στην παραγωγή εμπορευμάτων για να εξοφληθεί το εξωτερικό τους χρέος.

Τα μέτρα λιτότητας του ΔΝΤ είναι εντελώς ανάλογα με ένα πλάνο εξόφλησης χρέους που έχει επιβληθεί με δικαστική απόφαση. Λένε, «Θα πρέπει να ζήσεις με λιγότερα, να εργαστείς περισσότερο, και να αφιερώσεις ένα μεγαλύτερο ποσοστό του εισοδήματός σου για τις δόσεις του χρέους. Θα μου δώσεις ό, τι έχεις στην κατοχή σου και θα παραδώσεις όλα τα μελλοντικά σου κέρδη σε μένα!» Οι συντάξεις των εργαζομένων, οι μισθοί των εκπαιδευτικών, τα ορυκτά, το πετρέλαιο, όλα στρέφονται προς την εξυπηρέτηση του χρέους..."

Όλα αυτά και άλλα πολλά εδώ: Sacred Economics by Charles Eisenstein

Κερί και χρυσάφι από την Αιθιοπία

Λίγα πράγματα, έτσι όπως τα αναζήτησα μέσω google, τα «αποδελτίωσα», τα ψευτομετάφρασα και τα «προχειρο-σύραψα», προσπαθώντας να σκιαγραφήσω μία από τις σημαντικότερες Αιθιοπικές παραδόσεις για τις οποίες δεν βρήκα καμία αναφορά στα ελληνικά. Και επειδή όλο αυτό δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση μια εμπεριστατωμένη αναφορά στο ζήτημα, (για αρκετές όψεις του πράγματος απέφυγα να επεκταθώ λόγω της ρηχότητας που θα τις προσέγγιζα – περισσότερο ψιλοτσιμπολογώ από ΄δω και από ‘κει δηλαδή) προσδοκώ πως κάποιος θα κάνει αυτή την δουλειά πολύ καλύτερα στο μέλλον. 

Ο λόγος λοιπόν για την "Seminna-werq" (wax and gold), μια ποιητική–λογοτεχνική μορφή της Αιθιοπίας με "διττή διάσταση".

Η τεχνική "wax and gold " φέρεται να αποτελεί τη βασική δομή της Αιθιοπικής ποίησης, αλλά πολλές φορές και του προφορικού λόγου, στην οποία εκτός από την προφανή έννοια του κειμένου (το «κερί»), υπάρχει και μια άλλη έννοια (ο «χρυσός») κρυμμένη καλά μέσα σε αυτό. Η έκφραση «Wax και Gold" είναι μια μεταφορά που παίρνει το όνομά της από την εργασία του χρυσοχόου: ο χρυσός εκκρίνει φυσικό κερί κατά τη διάρκεια του καθαρισμού και το κερί σκληραίνει σχηματίζοντας ένα κέλυφος γύρω από το χρυσό. Ως εκ τούτου, για να φτάσουμε στην πιο αγνή πηγή του χρυσού, κάποιος πρέπει να σπάσει το κερί.

Πρόκειται τόσο για την φαινομενική-"εικονιστική" έννοια των λέξεων, έτσι όπως αυτές χρησιμοποιούνται στην Αμαρική διάλεκτο (γλώσσα της Αιθιοπίας), όσο και για την περισσότερο ή λιγότερο κρυφή σημασία τους. Η γλώσσα προσφέρεται για λογοπαίγνια και κρυφά νοήματα, δεδομένου ότι πολλά ρήματα έχουν διπλή ή τριπλή ερμηνεία λόγω των κρυφών παραλλαγών στο «βασικό στέλεχος» τους, όπως για παράδειγμα ο διπλασιασμός ορισμένων συμφώνων. Ο ακροατής θα πρέπει να δώσει ιδιαίτερη προσοχή. Αν παρερμηνεύει το πλαίσιο, που πολλές φορές υπάρχει στην επόμενη πρόταση, τότε αποτυγχάνει να διακρίνει το λογοπαίγνιο. Για τον λόγο αυτό αποτελεί, εκτός όλων των άλλων, και μια μορφή ψυχαγωγίας, μια ανεξάντλητη πηγή "χιούμορ".

Υπάρχουν αρκετές αναφορές ως προς την ανάγκη που γέννησε αυτή την τεχνική, το περιεχόμενο της και την σύνδεση της με την μάθηση, την ελληνική φιλοσοφία ή τον χριστιανισμό. Ωστόσο θα μείνω σε αυτό που μου φαίνεται πως έχει να κάνει με την "ανθρωπολογική" διάσταση του θέματος. Δηλαδή ότι συνιστά μια, εμπεδωμένη για αιώνες ίσως, τεχνική διεξόδου σε δύσκολες καταστάσεις (πχ: κοινωνική καταπίεση, αίσθηση απειλής ή κινδύνου κλπ). Πολύ δε περισσότερο, καθώς είναι βασισμένη στο λογοπαίγνιο στην ασάφεια και στον υπαινιγμό, αποτελεί  μια μορφή «στρατηγικής επιβίωσης» των ανθρώπων στην καθημερινή τους ζωή, στον βαθμό που όχι σπάνια καλούνται να ζήσουν, να συμβιβαστούν ή να συμφιλιωθούν (κατά κάποιον τρόπο) με καταπιεστικές συνθήκες. Έτσι θα την συναντήσουμε να "ασκείται" τόσο αμυντικά -με σκοπό την υπεράσπιση της ιδιωτικής σφαίρας από εξωτερικές παρεμβάσεις, όσο και ως ένα κεκαλυμμένο μέσο αμφισβήτησης της όποιας εξουσίας. Από την άλλη πλευρά όμως δεν είναι λίγες οι φορές που γίνεται εργαλείο στα χέρια αυτών ακριβώς των εξουσιών, κάτι που φάνηκε ιδιαίτερα έντονα κατά  την τελευταία  πολιτική περίοδο της χώρας, κυρίως σε εκείνο το γνωστό παιχνίδι του κοινωνικού και πολιτικού «κρυφτό». 

Πάντως αρκετοί είναι αυτοί που «ερίζουν» στις μέρες μας αναφορικά με την κοινωνική και φιλοσοφική σημασία του "Wax and Gold", ιδιαίτερα πάνω στα ζητήματα της απόκρυψης (κρυψίνοιας) και της ασάφειας, της προώθησης του ατομικισμού ή της κοινωνικής αμυντικότητας, της σχέσης με την εξουσία, αλλά και για το κατά πόσο η ύπαρξη και διατήρηση μια τέτοιας παράδοσης προάγει η όχι τον διάλογο για τα δημόσια πράγματα ή ακόμα και αν"σαμποτάρει" το εκσυγχρονιστικό αίτημα που θέτει η πολιτική εξουσία. 

“Wax and Gold isn’t just about demonstrating one’s wit and intelligence, it’s also a useful way for Ethiopians to say what they want in a culture where direct criticism is often considered unforgivable, especially by those in power.”         

Ξαναγυρνώντας στην τεχνική του “Wax and gold” αξίζει να σημειώσουμε πως αυτή χρησιμοποιήθηκε ευρέως και στην Αιθιοπική μουσική, σε μια προσπάθεια να παρακαμφθεί η εκάστοτε λογοκρισία. Ιδίως την περίοδο 1974–1991, περίοδος που έμεινε γνωστή ως “Derg Era”, αλλά και στα χρόνια της βασιλείας του Selassie. Έτσι μέσα από τραγούδια που το προφανές τους ήταν ο έρωτας, η αγάπη κλπ ασκούνταν πολλές φορές ένα είδος κριτικής κατά των κυβερνώντων και των πολιτικών ή κοινωνικών συνθηκών..
Ένα από τα "ατυχή" παραδείγματα αυτής της χρήσης είναι η περίπτωση του Tlahoun Gessesse,  που εκεί γύρω στις αρχές του '60 βρέθηκε για μερικές βδομάδες στην φυλακή λόγω ενός ερωτικού τραγουδιού που ονομαζόταν "Altchalkoum" ("Δεν αντέχω πια"). 

Μια ιστορία αγάπης που στην πραγματικότητα μιλούσε για το καθεστώς.

Μιας και το συγκεκριμένο κομμάτι δεν υπάρχει κάπου να το ακούσουμε, ας απολαύσουμε τον σπουδαίο Tilahun Gessesse, σε ένα απόσπασμα (και μια συγκινητική ερμηνεία) από την τηλεοπτική μετάδοση της εμφάνιση του στο Θέατρο Fikir Hager το 1977, λίγο πριν τα αιματηρά γεγονότα που σημάδεψαν την αυγή της «Derg Era”...

                     

Κλείνω με ένα ακόμα παράδειγμα δημοφιλούς μουσικού ο οποίος συνέλαβε την ουσία της ποιητικής παράδοσης της Αιθιοπίας, και που ερμηνεύοντας τραγούδια αγάπης ασκούσε "υπόρρητα" ή υπαινικτικά μια πολιτικοκοινωνική κριτική. Αυτό του  Muluken Melesse: 

Tenesh Kelbe Lay

Please, leave my heart alone.

Why don't you leave my heart alone?

I want to be free like other human beings.

Something which I don't understand.

What did I see that stung me so?

I have seen beyond beauties, but I have been stung still by your love.

Your love disarms me.

Everything looks so nice on her.

Her beauty is misleading.

I love the way you dance seksta, shaking your lovely neck and shoulders.

Saddle my horse, so that I can ride to her and drink deep of the feast of her love.

                      

Gnawa Fusion

" ... The Gnawa have, over many generations, productively negotiated their forced presence in Morocco to create acceptance and group solidarity. Unlike the conventional question in Black America, “Who are we?,” the Gnawa ask, “Who have we become?” Similar to the model of “creolization” – the integration of freed black slaves into the French cultural landscape of the American state of Louisiana , the Gnawa have created a model of their own creolization and integration into the Moroccan social landscape. This is one of the most crucial and striking differences between blacks in America and blacks in Morocco.

Over the past fifty years in North Africa, Gnawa music, like the blues in America, has spread and attracted practitioners from other ethnic groups, in this case Berber and Arab. Although most present-day Gnawa musicians aremetisse and speak Arabic and Berber, some West African religious words and phrases do survive even though their meaning is lost. In Morocco, Gnawa music is found mainly where black people live in a relatively large number; large enough to form a distinctive community like the ones in Marrakech and Essaouira. 
These two cities are known historically to have had slave markets connected to the trans-Saharan slave trade ...

... Recently, Western musicians interested in African traditional music, have “discovered” the music of the Gnawa. As a result, many collaborations have ensued with famous jazz artists such as Randy Weston. The Gnawa are modernizing their style to make it more secular and with more commercial appeal. With these recent developments and their appeal to tourists, the Moroccan government in 1997established The Gnawa and World Music Festival in Essaouira... "   from  Afropop Worldwide

more here: http://www.afropop.org/9305/feature-gnawa-music-of-morocco/

Gnawa Fusion by Nicky Vour on Mixcloud