Seun Kuti, Αρκάς & Sacred Economics - ή αλλιώς: "κάποια βραδιά στο ΔουΝουΤου"

" ... Όταν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) πιέζει κυβερνήσεις να ιδιωτικοποιήσουν τις κοινωφελείς υπηρεσίες και να περικόψουν τις δαπάνες, εξωθεί την μετατροπή κοινωνικού κεφαλαίου σε χρήμα.

Για αυτό τον λόγο, στην Αμερική, τόσο οι Δημοκράτες όσο και οι Ρεπουμπλικάνοι επιθυμούν εξίσου το «άνοιγμα νέων αγορών», «την επιβολή των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας», και ούτω καθεξής. Αυτός είναι και ο λόγος που οτιδήποτε ανήκει στα κοινά και δεν είναι διαθέσιμο προς εκμετάλλευση, όπως το πετρέλαιο στο Καταφύγιο Άγριων Ζώων της Αλάσκα, οι τοπικές οικονομίες παραγωγής τροφίμων που προστατεύονται από δασμολόγιο ή οι προστατευόμενες περιοχές της Αφρικής, πρέπει να υπομένει διαρκείς πιέσεις από πολιτικούς, επιχειρήσεις ή λαθροκυνηγούς ...

... Η οικονομική κρίση που αντιμετωπίζουμε σήμερα οφείλεται κατά πολύ στο γεγονός ότι δεν έχει μείνει σχεδόν κανένα κοινωνικό, πολιτιστικό, φυσικό και πνευματικό κεφάλαιο για να μετατραπεί σε χρήμα. Αιώνες σχεδόν συνεχούς δημιουργίας χρήματος μας έχουν αφήσει τόσο φτωχούς σε πόρους που δεν μας έχει μείνει τίποτα άλλο να πουλήσουμε. Τα δάση μας έχουν καταστραφεί ανεπιστρεπτί, τα εδάφη μας έχουν εξαντληθεί και τα υλικά τους έχουν μεταφερθεί από τη βροχή στη θάλασσα, οι ψαρότοποι έχουν υπεραλιευτεί και η ανανεωτική ικανότητα της γης να ανακυκλώνει τα απόβλητά μας έχει κορεστεί. Ο πολιτιστικός θησαυρός των τραγουδιών και των παραμυθιών μας, των φωτογραφιών και των εικόνων, έχει λεηλατηθεί και δεσμευθεί από τα πνευματικά δικαιώματα. Κάθε έξυπνη φράση που μπορείτε να σκεφτείτε είναι ήδη σλόγκαν...

... Ένας αρχαίος κινεζικός μύθος μας βοηθάει να καταλάβουμε αυτό που συμβαίνει. Λέει πως υπήρξε ένα τέρας, που ονομαζόταν tao tei, το οποίο είχε καταληφθεί από μια ακόρεστη όρεξη. Έφαγε κάθε πλάσμα γύρω του, ακόμη και την ίδια τη γη, αλλά συνέχισε να πεινάει. Έτσι, στράφηκε τελικά στον εαυτό του, τρώγοντας τα χέρια του, τα πόδια του και τον κορμό του, αφήνοντας μόνον το κεφάλι του.

Ένα κεφάλι δεν μπορεί να ζήσει χωρίς το σώμα. Το οικονομικό κεφάλαιο, αντιμέτωπο με την εξάντληση της μη εκχρηματισμένης επικράτειας του κοινού πλούτου που καταναλώνει, έχει αρχίσει να καταβροχθίζει το σώμα του: τη βιομηχανική οικονομία που υποτίθεται ότι υπηρετεί. Αν το εισόδημα από την παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών δεν επαρκεί για να εξυπηρετήσει το χρέος, τότε οι πιστωτές κατάσχουν περιουσιακά στοιχεία. Αυτό είναι που έχει συμβεί τόσο στην αμερικανική οικονομία όσο και παγκοσμίως. Τα ενυπόθηκα δάνεια, για παράδειγμα, αντιπροσώπευαν αρχικά τον δρόμο για να αποκτήσει κάποιος τη δική του κατοικία, καθαρή και απαλλαγμένη βάρους, ξεκινώντας με ένα 20 τοις εκατό της καθαρής εμπορικής αξίας του ακινήτου. Σήμερα λίγοι τολμούν να ονειρευτούν ότι κάποτε θα ξεπληρώσουν το στεγαστικό τους δάνειο και αρκούνται μόνο στην ατελείωτη αναχρηματοδότησή του, πληρώνοντας νοίκι στην ουσία για το σπίτι τους στην τράπεζα. Σε παγκόσμιο επίπεδο, οι χώρες του Τρίτου Κόσμου βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση, καθώς αναγκάζονται να ξεπουλήσουν τον εθνικό τους πλούτο και να διαλύσουν τις κρατικές κοινωνικές υπηρεσίες στο πλαίσιο προγραμμάτων λιτότητας που τους επιβάλλει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ). Όπως ακριβώς όλος ο παραγωγικός σας μόχθος, όπως ίσως αισθάνεστε, είναι στην υπηρεσία της εξόφλησης των χρεών σας, έτσι και ολόκληρη η οικονομία αυτών των κρατών είναι προσανατολισμένη στην παραγωγή εμπορευμάτων για να εξοφληθεί το εξωτερικό τους χρέος.

Τα μέτρα λιτότητας του ΔΝΤ είναι εντελώς ανάλογα με ένα πλάνο εξόφλησης χρέους που έχει επιβληθεί με δικαστική απόφαση. Λένε, «Θα πρέπει να ζήσεις με λιγότερα, να εργαστείς περισσότερο, και να αφιερώσεις ένα μεγαλύτερο ποσοστό του εισοδήματός σου για τις δόσεις του χρέους. Θα μου δώσεις ό, τι έχεις στην κατοχή σου και θα παραδώσεις όλα τα μελλοντικά σου κέρδη σε μένα!» Οι συντάξεις των εργαζομένων, οι μισθοί των εκπαιδευτικών, τα ορυκτά, το πετρέλαιο, όλα στρέφονται προς την εξυπηρέτηση του χρέους..."

Όλα αυτά και άλλα πολλά εδώ: Sacred Economics by Charles Eisenstein